Toen ik in het zesde middelbaar (inmiddels veel te lang geleden) een richting moest kiezen leek het alsof ik in zee gegooid werd met twintig reddingsboeien om me heen. Ik had zo'n ruime interesse in allerlei richtingen dat ik maar niet kon kiezen. De ene week zou ik psychologe worden, de andere week boekhouder en kok leek me ook wel iets. Laat ons zeggen dat er niet veel veranderd is...
Uiteindelijk moest ik wel kiezen natuurlijk en na een omweg (van drie weken!) via facilitair management, werd het toch de lerarenopleiding. Het leek me plezant om voor eeuwig naar school te mogen (allez, tot aan mijn pensioen, minstens). Dat een groot deel van mijn toekomstige job bestond uit praten was uiteraard ook een pluspunt.
Eerst koos ik de vakkencombinatie economie-informatica-geschiedenis. Komende uit de richting boekhouden-informatica waren de eerste twee logisch, de derde uit interesse. Maar die interesse was niet genoeg, ik liep mijlenver achter op de rest (het missen van de eerste drie lesweken was ook geen pluspunt en de docente vond ik geen zo'n toffe; een gevoel dat wederzijds was volgens mij) en dus veranderde ik nogmaals, naar het vak PAV (project algemene vorming). Die PAV, dat was mijn DING! Een mengelmoes van allerhande algemene vakken met netjes wiskunde en Nederlands erdoor gemixt. Niet alleen de brede vorming was ongelofelijk interessant, het uitwerken van projecten was nog toffer! Het is en blijft fijn om niet louter gebonden te zijn aan een handboekje, een invulboekje en een voorgekauwde lesvorm.
Ik wil maar zeggen, het kan verkeren... Qua studieresultaten was ik een uitblinker in het secundair en toch moest ik even een paar weggetjes verkeerd afslaan voor ik 'op mijn plaats' terechtkwam. Gelukkig verliep dat alles verder vlot en deed ik er nog godsdienst als vierde vak bij! Hiermee begon het flexibel leren eigenlijk al, ik paste mijn traject aan naar eigen noden. In mijn derde jaar nam ik geen stage op, die stelden we uit naar september-december. In het derde jaar volgde ik wel in avondregentaat (deels afstandsonderwijs, deels contactonderwijs) het extra onderwijsvak godsdienst. Hierdoor kon ik in februari 2008, op dezelfde avond, twee diploma's in handen nemen waar anders een extra jaar voor nodig geweest was. Als je goed uitpluist wat mogelijk is, kan er veel.
En toen ging ik dus het werkveld in. Daarover lees je hier meer. Toch bleef ik ergens op mijn honger
zitten en zat er nog vuur in mij om actie te ondernemen. Toen ik overstapte naar boekhouden-informatica werd gezegd dat ik nooit psychologe of pedagoge zou worden (twee van mijn vroegere tienerambities). En onbewust spelen die woorden altijd mee, of je het nu wel of niet zou kunnen in realiteit... Toen ik uiteindelijk de stap durfde zetten om te starten met Onderwijskunde (pedagogie dus), was er ook geen haar op mijn hoofd die verwachtte ooit te slagen, maar ik zou er wel alles aan doen wat ik kon!
Het liep zeker niet allemaal even vlot en eenvoudig was het absoluut niet maar de weg was en is nog steeds boeiend! Ik kwam geregeld (werk)studenten tegen die erdoor slingerden alsof het allemaal 'peanuts' was. Ik zag ook evenveel (werk)studenten afhaken omdat het te zwaar was. Er zal altijd wel iemand slimmer, beter en sneller zijn maar als je iets niet probeert, weet je het niet. Ik geloof dat je eigen overtuiging en motivatie een heel belangrijke rol spelen bij het studeren maar wees natuurlijk eerlijk tegen jezelf over wat haalbaar is.
De beste tip die ik je kan geven is: denk na over wat je écht graag wil studeren? Als je zoals mij geen andere jobambities koestert moet je inhoudelijk kijken waar je je wil in verdiepen! Omgekeerd, wil je studeren om een bepaalde job uit te oefenen? Zorg dan dat je opleiding je optimaal voorbereid op die job! Soms kiezen mensen een bepaalde richting/optie omdat ze het 'tof' vinden maar blijkt later dat je op de arbeidsmarkt enkel jobs krijgt die je niet fijn vindt.
Hou er rekening mee dat je onderweg geregeld - leukere - dingen zal moeten opofferen en dat ook anderen af en toe eens zullen moeten inspringen. Zorg er dus voor dat je het de moeite waard vindt om die dingen ook te laten voor je studies. Je kan veel bereiken en veel doen maar meestal staat er een pak werk tegenover. Je kan nooit alles doen dus kies maar beter iets wat het waard is!
Uiteindelijk moest ik wel kiezen natuurlijk en na een omweg (van drie weken!) via facilitair management, werd het toch de lerarenopleiding. Het leek me plezant om voor eeuwig naar school te mogen (allez, tot aan mijn pensioen, minstens). Dat een groot deel van mijn toekomstige job bestond uit praten was uiteraard ook een pluspunt.
Eerst koos ik de vakkencombinatie economie-informatica-geschiedenis. Komende uit de richting boekhouden-informatica waren de eerste twee logisch, de derde uit interesse. Maar die interesse was niet genoeg, ik liep mijlenver achter op de rest (het missen van de eerste drie lesweken was ook geen pluspunt en de docente vond ik geen zo'n toffe; een gevoel dat wederzijds was volgens mij) en dus veranderde ik nogmaals, naar het vak PAV (project algemene vorming). Die PAV, dat was mijn DING! Een mengelmoes van allerhande algemene vakken met netjes wiskunde en Nederlands erdoor gemixt. Niet alleen de brede vorming was ongelofelijk interessant, het uitwerken van projecten was nog toffer! Het is en blijft fijn om niet louter gebonden te zijn aan een handboekje, een invulboekje en een voorgekauwde lesvorm.
Ik wil maar zeggen, het kan verkeren... Qua studieresultaten was ik een uitblinker in het secundair en toch moest ik even een paar weggetjes verkeerd afslaan voor ik 'op mijn plaats' terechtkwam. Gelukkig verliep dat alles verder vlot en deed ik er nog godsdienst als vierde vak bij! Hiermee begon het flexibel leren eigenlijk al, ik paste mijn traject aan naar eigen noden. In mijn derde jaar nam ik geen stage op, die stelden we uit naar september-december. In het derde jaar volgde ik wel in avondregentaat (deels afstandsonderwijs, deels contactonderwijs) het extra onderwijsvak godsdienst. Hierdoor kon ik in februari 2008, op dezelfde avond, twee diploma's in handen nemen waar anders een extra jaar voor nodig geweest was. Als je goed uitpluist wat mogelijk is, kan er veel.
En toen ging ik dus het werkveld in. Daarover lees je hier meer. Toch bleef ik ergens op mijn honger
Het liep zeker niet allemaal even vlot en eenvoudig was het absoluut niet maar de weg was en is nog steeds boeiend! Ik kwam geregeld (werk)studenten tegen die erdoor slingerden alsof het allemaal 'peanuts' was. Ik zag ook evenveel (werk)studenten afhaken omdat het te zwaar was. Er zal altijd wel iemand slimmer, beter en sneller zijn maar als je iets niet probeert, weet je het niet. Ik geloof dat je eigen overtuiging en motivatie een heel belangrijke rol spelen bij het studeren maar wees natuurlijk eerlijk tegen jezelf over wat haalbaar is.
De beste tip die ik je kan geven is: denk na over wat je écht graag wil studeren? Als je zoals mij geen andere jobambities koestert moet je inhoudelijk kijken waar je je wil in verdiepen! Omgekeerd, wil je studeren om een bepaalde job uit te oefenen? Zorg dan dat je opleiding je optimaal voorbereid op die job! Soms kiezen mensen een bepaalde richting/optie omdat ze het 'tof' vinden maar blijkt later dat je op de arbeidsmarkt enkel jobs krijgt die je niet fijn vindt.
Hou er rekening mee dat je onderweg geregeld - leukere - dingen zal moeten opofferen en dat ook anderen af en toe eens zullen moeten inspringen. Zorg er dus voor dat je het de moeite waard vindt om die dingen ook te laten voor je studies. Je kan veel bereiken en veel doen maar meestal staat er een pak werk tegenover. Je kan nooit alles doen dus kies maar beter iets wat het waard is!
Reacties
Een reactie posten